logo.png
header_img.jpg

Inrichting van de commandobunkers

De commandobunkers zijn qua grootte vergelijkbaar met de gevechtsbunkers.  Sommige commandobunkers lagen half ingegraven waardoor de toegang tot de centrale kamer soms met een binnentrap verliep. 

De ingang bestond uit een dubbel sas, met in totaal 3 deuren.  De buitendeur is vergelijkbaar met diegene die gebruikt werd in de gevechtsbunkers.  De twee andere zijn hermetische, gasdichte deuren.  Op sommige plaatsen zijn ze nog op hun originele plaats aanwezig.

De binnenruimte bestond uit één kamer, die meestal een L-vorm had.  Aan één van de wanden was een connectiebord bevestigd.  Daaronder vinden we 3 buizen waarlangs de telefoonkabels naar binnen kwamen.

In de commandobunkers zijn geen schiet- of kijkgaten aanwezig, waardoor het binnenin erg donker is.  Aan het plafond vinden we dan ook meerdere haken terug om olielampen aan op te hangen.  Aan de zijmuren zijn ook rekken en haken bevestigd van hetzelfde type als in de gevechtsbunkers.  Daarnaast vinden we ook frequent lage schappen.  Er is ook steeds een nooduitgang aanwezig die vergelijkbaar is met die van de gevechtsbunkers. 

De verluchtingsopeningen zijn aan de binnenzijde voorzien van hermetische afsluitbare luikjes.  Een centraal luchtfiltersysteem zou dan toelaten om zonder gasmasker de telefooncentrale te bedienen of orders te geven, wat natuurlijk veel praktischer is.  De luikjes zijn nog in veel bunkers aanwezig, maar het filtersysteem is waarschijnlijk nooit geplaatst in de bunkers van de KW-linie.